روزنامه آسیا - مترجم رعنا اشرفی: بچه دار شدن موضوع ساده ای نیست. قبول مسئولیت اینکه کودکی را بزرگ کنید و شخصیتش را به گونه ای شکل دهید که بتواند فرد مفیدی برای جامعه باشد وظیفه سنگین و دشواری است.
اما انسان همانند سایر موجودات نیاز به زاد و ولد دارد چرا که این کار لازمه ادامه بقا و نسل بشر است. شاید برای کسانی که به تازگی قصد بچه دار شدن دارند این موضوع کمی سخت و پیچیده به نظر بیاید. البته همین طور هم هست.
اگر کسی راجع به بچه دار شدن از من بپرسد مطمئنا درباره حقایق معمولی که در خصوص داشتن بچه در مسیرش قرار می گیرد به او خواهم گفت، مانند ساعت های بی خوابی، عوض کردن لحظه به لحظه پوشک بچه، نگهداری از او، تمیز کردنش، عوض کردن لباسش، غذا دادن به او و حتی اینکه مجبورید ساعت ها با او به تماشای تلویزیون و برنامه های کودک بنشینید (هر چند این مورد آخر آنقدرها هم بد نیست و شاید برای خیلی از بزرگترها خوشایند باشد).
اما مشکلات تنها به همین موضوعات محدود نمی شود بلکه مسائلی هم هست که بعضی از والدین از بیان آنها امتناع می کنند. این حقایق کمی تلخ است اما دانستن آن برای کسانی که قصد بچه دار شدن دارند خالی از فایده نیست.
ممکن است از اینکه پدر یا مادر شده اید پشیمان شویدبرخی از والدین برای اعتراف به این پشیمانی نزد فرزندان شان جسارت یا بی پروایی دارند اما بهتر است این بیان احساسات تان را به عنوان والدین در تنهایی و خلوت خودتان بیان کنید نه در برابر بچه ها.
اما شرط می بندم که در بسیاری از والدین این احساس پشیمانی زودگذر است. هنگامی که والدین در اتاق را می بندند و شروع به گریه می کنند. همان زمان که برنامه های شان را لغو می کنند و به رویاهای از دست رفته خود می اندیشند. وقتی فکر می کنید چرا خواستید خودتان را در این جهنم پر تنش بیندازید و خود را درگیر این کس و کار پرورش کودک کنید، در تمام این لحظات احساس پشیمانی تان آنی است.
پس از اینکه فرزند خود را به دنیا آوردید، کمتر از گذشته بچه دوست داریدهمه ما همیشه شنیده ایم که بچه ها بی گناه و کامل هستند. شاید شما هم قبل از اینکه پدر یا مادر شوید به این موضوع معتقد بودید اما زمانی که با فرزندتان سر و کله می زنید بعضا دیگر چنین حسی ندارید چون مدارا کردن با بچه ها کار سختی است.
وقتی شما به صورت مداوم با کودک خود در ارتباط هستید و شیطنت او را می بینید کم کم خسته می شوید و نظرتان نسبت به بچه تغییر می کند.
حقیقت هم همین است. بچه ها نه بی گناهند و نه کامل؛ بلکه آنها فقط نسبت به بزرگسالان نقص های کمتری دارند اما آنها هنوز هم به صورت بنیادی ناقص هستند.
شاید دوستان تان را از دست بدهیدپدر و مادر شدن زندگی شما را به گونه ای به هم می ریزد و همه چیز را متفاوت از گذشته می کند که کمتر واقعه یا تجربه ای می تواند چنین کند.
برخی از دوستان تان، مانند تکه های پازل، هنوز هم بعد از این همه تغییر و تحول کنارتان می مانند و همراه تان هستند اما بعضی از آنها نیز فقط تا همین نقطه از زندگی همراه تان بودند و کمی بعد از این سال های پر هرج و مرج و شلوغ بچه داری از شما دور می شوند.
اما دوستان واقعی هرگز شما را رها نمی کنند، بلکه آنها همیشه راهی برای ماندن در کنارتان پیدا می کنند.
ممکن است قسمت هایی از خودتان که زمانی دوست شان داشتید را از دست بدهیدهیچ کس به تمام خواسته هایش نمی رسد. نه پدرها، نه مادرها، هیچ کس. زندگی پر از قربانی کردن خواسته ها است، اما زمانی که پدر یا مادر می شوید همیشه باید از خواسته های قلبی تان کوتاه بیایید و آنها را قربانی بچه ها کنید.
خواسته های تان هم مثل دوستان تان هستند. بعضی از رویاها و خواسته ها و عشق های تان حتی بعد از تولد بچه ها هم باقی می ماند. بعضی از آنها تغییر می کنند و بعضی نیز کاملا از بین می روند.
روزی احساس می کنید بچه های تان غریبه اندشاید خیلی از پدر و مادرها حداقل یک بار این جمله را از فرزندان شان شنیده اند، «ازت متنفرم». حتما هنگامی که این جمله را بشنوید، خیلی ناراحت می شوید و احساس دوری زیادی از بچه های خود می کنید.
وقتی آنها شما را ناامید می کنند هم همین حس را خواهید داشت. زمانی که احساس می کنید فرزندتان را بهتر از هر کسی می شناسید اما او برخلاف تصور شما رفتار می کند. بالاخره روزی فرا می رسد که می فهمید آنها بیشتر زندگی شان در بیرون از خانه می گذرد و دوستان خودشان، علایق مختص به خودشان و ایده های خاص خود را دارند.
گاهی اوقات این غریبگی بسیار زیباست چون می بینید بچه ها کارهای خوب و انسانی انجام می دهند اما گاهی اوقات هم این غریبگی خیلی ترسناک است.
شاید با حقایق سخت و غیرمنطقی درباره والدین خود روبرو شویدپدر و مادر شدن هم آینه و هم ذره بینی است که در برابر شما قرار دارد. هنگامی که خودتان طعم بچه دار شدن را بچشید، می توانید با دقت و تمرکز بیشتر بر اشتباهاتی تمرکز کنید که والدین خودتان در زمان کودکی نسبت به شما روا داشتند.
البته این موضوع به نفع شماست چرا که می توانید با درس گرفتن از اشتباهات آنها، خودتان رفتار صحیحی داشته باشید. شاید هم به عنوان والدین اشتباهات تازه ای را انجام دهید.
همچنین می توانید ببینید که چگونه خودتان هم آن اشتباهات را مرتکب می شوید و زمانی که فرزندان تان بزرگتر می شوند، همانند شما که پدر و مادرتان را سرزنش می کردید، شما را ملامت می کنند.
شاید برای اولین بار متوجه چیزهای دلهره آوری شویدشاید روزی از مادر یا پدری خرده گیری کنید که چرا این طور با بچه رفتار می کند یا شاید از آنها انتقاد کنید که بچه داری بلد نیستند. مثلا ممکن است بگویید چرا هنگامی که کودک گریه می کند او را به این شکل بغل می کنید و تکان می دهید و چرا باز هم بچه ساحت نمی شود. این رفتار طبیعی است. تا زمانی که خودتان تجربه نکنید متوجه برخی حقایق و واقعیت ها نمی شوید. تنها هنگامی که کودک خودتان را داشته باشید، برخی از رفتارهای پدر و مادرها را درک می کنید.
گاهی از آنها بسیار خشمگین می شویدآودر لرد (Audre Lorde)، فعال حقوق بشر و نویسنده آمریکایی، مادر شدن را اینگونه توصیف می کند: «پدر و مادر شدن یعنی رنج بلاتکلیفی، یعنی تناوب مرگبار بین خشم تند و اعصاب غیرقابل کنترل، یعنی لمس حس لذت سعادتمندی و محبت.»
گاهی اوقات شاید نسبت به فرزندی که از گوشت و خون شماست احساس خشم زیادی کنید. روزی فرا می رسد که از احساس عصبانیت چشمان تان چیزی نمی بیند. اگر روزی چنین حسی را تجربه کردید، بدانید در تجربه این حس تنها نیستید.
هر روز و همیشه قلب تان می شکندهنگامی که فرزندان تان شما را در خانه تنها می گذارند، زمانی که احساس می کنید نمی توانید از آنها محافظت کنید، وقتی که به این موضوع فک رمی کنید که شاید روزی آنها را از دست بدهید؛ همه این ها قلب شما را می شکنند. حتی شاید از عشق زیادی که به آنها دارید احساس دل شکستگی کنید چون عشق والدین به فرزند متفاوت، عمیق، حساس و شکننده تر از آن چیزی است که تصور می کنید. این نوع از عشق را تنها زمانی تجربه خواهید کرد که خودتان بچه دار شوید.
تمام این حقایقی که گفته شد، با وجود تلخ بودن حقیقی اند. پس اگر روزی این احساسات را تجربه کردید خودتان را سرزنش نکنید. همه ما انسان هستیم و هر انسانی ظرفیتی دارد که زمانی شکسته می شود. شما هم به عنوان پدر یا مادر این حق را دارید که خسته و دل شکسته شوید. پس به خودتان زیاد سخت نگیرید.