ثبت آگهی رایگان

سي مرغ در پيشگاه سيمرغ

8 / 10
از 133 کاربر
مرجع : منطق‌الطیر بازدید : 595
مطالب » شعر و ادبیات » اشعار عارفانه » پنجشنبه 27 اسفند 1394 در 38 : 19
گفت چون در آتش افروخته   گشت آن حلاج کلی سوخته   عاشقی آمد مگر چوبی بدست   بر سر آن طشت خاکستر نشست   پس زفان بگشاد هم چون آتشی   باز می‌شورید خاکستر خوشی   وانگهی می‌گفت برگویید راست   کانک خوش می‌زد انا الحق او کجاست   آنچ گفتی آنچ بشنیدی ...
سي مرغ در پيشگاه سيمرغ

سي مرغ در پيشگاه سيمرغ

گفت چون در آتش افروخته

 

گشت آن حلاج کلی سوخته

 

عاشقی آمد مگر چوبی بدست

 

بر سر آن طشت خاکستر نشست

 

پس زفان بگشاد هم چون آتشی

 

باز می‌شورید خاکستر خوشی

 

وانگهی می‌گفت برگویید راست

 

کانک خوش می‌زد انا الحق او کجاست

 

آنچ گفتی آنچ بشنیدی همه

 

وانچ دانستی و می‌دیدی همه

 

آن همه جز اول افسانه نیست

 

محو شو چون جایت این ویرانه نیست

 

اصل باید، اصل مستغنی و پاک

 

گر بود فرع و اگر نبود چه باک

 

هست خورشید حقیقی بر دوام

 

گونه ذره‌مان نه سایه والسلام

 

چون برآمد صد هزاران قرن بیش

 

قرنهای بی زمان نه پس نه پیش

 

بعد از آن مرغان فانی را بناز

 

بی‌فنای کل به خود دادند باز

 

چون همه خویش با خویش آمدند

 

در بقا بعد از فنا پیش آمدند

 

نیست هرگز، گر نوست و گر کهن

 

زان فنا و زان بقا کس را سخن

 

هم چنان کو دور دورست از نظر

 

شرح این دورست از شرح و خبر

 

لیکن از راه مثال اصحابنا

 

شرح جستند از بقا بعد الفنا

 

آن کجا اینجا توان پرداختن

 

نو کتابی باید آن را ساختن

 

زانک اسرار البقا بعد الفنا

 

آن شناسد کو بود آنرا سزا

 

تا تو هستی در وجود و در عدم

 

کی توانی زد درین منزل قدم

 

چون نه این ماند نه آن در ره ترا

 

خواب چون می‌آید ای ابله ترا

 

در نگر تا اول و آخر چه بود

 

گر به آخر دانی این آخر چه سود

 

نطفهٔ پرورده در صد عز و ناز

 

تا شده هم عاقل و هم کار ساز

 

کرده او را واقف اسرار خویش

 

داده او را معرفت در کار خویش

 

بعد از آنش محو کرده محو کل

 

زان همه عزت درافکنده بذل

 

باز گردانیده او را خاک راه

 

باز کرده فانی او را چندگاه

 

پس میان این فنا صد گونه راز

 

گفته بی او، لیک با او گفته باز

 

بعد از آن او را بقایی داده کل

 

عین عزت کرده بر وی عین ذل

 

تو چه دانی تا چه داری پیش تو

 

با خود آی آخر فرواندیش تو

 

تا نگردد جان تو مردود شاه

 

کی شوی مقبول شاه آن جایگاه

 

تا نیابی در فنا کم کاستی

 

در بقا هرگز نبینی راستی

 

اول اندازد بخواری در رهت

 

باز برگیرد به عزت ناگهت

 

نیست شو تا هستیت از پی رسد

 

تا تو هستی، هست در تو کی رسد

 

تا نگردی محو خواری فنا

 

کی رسد اثبات از عز بقا

 

 

عطار-منطق‌الطیر

مطلبهای مرتبط

كوي باده فروش

كوي باده فروش

دوش رفتم به کوی باده فروش ز آتش عشق دل به جوش و خروش مجلسی نغز دیدم و روشن میر آن بزم پیر باده فروش چاکران ایستاده صف در صف باده خوران نشسته دوش بدوش پیر در صدر و می‌کشان گردش پاره‌ای ...
مناجات فیض کاشانی

مناجات فیض کاشانی

غزل زیر از حضرت فیض کاشانی شاید شرح حال بسیاری از سالکین باشد .سالکینی که گذشت ایام وفراق یار تازیانه ای است بر جانشان .کسانی که این جهان مادی برایشان قفسی کوچک است و در آن غریبند.  غزلی که باید ...
پيش ما سوختگان، مسجد و ميخانه يكيست

پيش ما سوختگان، مسجد و ميخانه يكيست

پيش ما سوختگان، مسجد و ميخانه يكيست حرم و دير يكي، سبحه و پيمانه يكي است اينهمه جنگ و جدل حاصل كوته‌نظريست گر نظر پاك كني، كعبه و بتخانه يكيست هر كسي قصه شوقش به زباني گويد چون نكو مي‌نگرم، ...
آمده‌ام به عذر تو ای طرب و قرار جان

آمده‌ام به عذر تو ای طرب و قرار جان

آمده‌ام به عذر تو ای طرب و قرار جان عفو نما و درگذر از گنه و عثار جان نیست بجز رضای تو قفل گشای عقل و دل نیست بجز هوای تو قبله و افتخار جان سوخته شد ز هجر تو گ ...

دسته بندی مطالب

آمار سایت

نمایش همه
علاقه مندی ها ()